Istorijat Doma zdravlja Svilajnac

Za vreme Srpsko-turskog rata 1876-1878. godine Svilajnac je izgledao kao pravi ratni logor. Dobeglo je mnogo “bežunara” iz jugoistočne Srbije, tražeći utočište od turskog bezobzirnog terora.
Vojna komanda je u Svilajncu osnovala etapnu i rezervnu bolnicu sa 400 kreveta, lociranu u Bojači. U isto vreme nastala je široka akcija prikupljanja priloga za ranjene i obolele u ratu Srba sa Turcima. Inicijator i nosilac ove akcije bio je pododbor Crvenog krsta.

Sedamdesetih godina XIX veka u Svilajncu se otvara gimnazija, osniva čitaonica i izdaje list “Resavski poštonoša”. U tom vremenu u Svilajncu rade lekari Ribnikar i Jasnevski, pobornici socijalističkih ideja Svetozara Markovića.
Predsednik Skupštine stare obrenovićevske Srbije Dimitrije Katić, rodom iz Crkvenca, dovodi 1875.godine iz Beograda u Svilajnac Slovaka Julija Draškocija koji 23.novembra 1875.godine otvara prvu apoteku. Do oslobodjenja 1944. godine apoteke u Svilajncu vodili su Viljem Draškoci i Vladimir Biljčević.

Na početku ovog veka zdravstvo u Svilajncu kuburilo je sa mnogim neprilikama. Nedostatak prostorija za rad i mali broj lekara koji su se samo kraće zadržavali u Resavi uticali su da jedan broj naprednih zanatlija i trgovaca pokrene akciju izgradnje nove bolnice.
Tako je u periodu izmedju 1906. i 1909. godine izgrađena bolnica sa dva bolnička odeljenja (muško i žensko) i porodilištem. Bolnica je otpočela sa radom 1910. godine.

Prvi upravnici bolnice bili su sreski lekari Dobrivoje Ger Popović i Milorad Isaković. Za vreme I svetskog rata bugarski okupatori su 1916.godine bolnicu ruinirali i popalili celokupnu arhivu.
U periodu  između dva rata ulagani su veliki napori da se bolnica snabde odgovarajućim aparatima i poboljšaju uslovi lečenja.  Lekari Radovan Milutinović i Milorad Dimitrijević su u to vreme bili cenjeni stručnjaci i van područja ondašnjeg sreza Resavskog. U periodu okupacije u II svetskom ratu bolnica je tavorila, ali su joj brižnost i humanist njenih poslenika održali renome.